Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΡΜΟΤΑΣ

Η επιθετική πολιτική των τραπεζών, καθιερώθηκε ήδη από τα πρώτα χρόνια της μεγάλης ροής χρήματος. Η φιλική εικόνα των διαφημίσεων, μεταστρεφόταν σε εφιάλτη υψηλών επιτοκίων και αδυναμίας υπεράσπισης των δικαιωμάτων των καταναλωτών.

Επί σειρά ετών οι ενώσεις καταναλωτών προσέφευγαν στη δικαιοσύνη και πέτυχαν την έκδοση ιδιαίτερα θετικών αποφάσεων προς την κατεύθυνση της διαφάνειας των υποχρεώσεων των καταναλωτών. Οι οποίες εν συνεχεία, αποτέλεσαν έρεισμα για νομοθετική ρύθμιση και ρητή απαγόρευση συγκεκριμένων ρητρών στις τράπεζες.

Ωστόσο η εμπειρία, διαπιστώνει ότι η πραγματικότητα των τραπεζών δεν ευθυγραμμίζεται με τις επιταγές του νόμου. Με την αλλαγή διατυπώσεων και πολλαπλών εναλλακτικών, ο καταναλωτής καταλήγει εγκλωβισμένος στις ίδιες υπερχρεώσεις και παράνομες πρακτικές, κάνοντας τη ζωή του να μοιάζει με τη γνωστή ταινία «Η μέρα της μαρμότας».

Είναι βέβαιο, ότι πολλοί καταναλωτές αδυνατούν να εντοπίσουν στις προβληματικές διατυπώσεις των τραπεζικών συμβάσεων τους όρους που τίθενται κατά παράβαση του νόμου και συχνά, αδυνατούν να απευθυνθούν και στα αρμόδια δικαστήρια ή εξωδικαστικά όργανα.

Από την άλλη πάλι, ουδείς ισχυρίζεται ότι τα χρέη ΔΕΝ πρέπει να πληρώνονται. Αντιθέτως πρέπει να πληρώνονται. Το ερώτημα όμως, είναι ποιος καθορίζει το τίμημα της κάθε πώλησης. Είναι νόμιμο να είναι αποτέλεσμα της εκτίμησης ή των επιθυμιών του ενός μόνο συμβαλλομένου μέρους; Σύμφωνα με το δίκαιό μας και τα συναλλακτικά ήθη, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως δεν είναι. Πώς όμως μπορούμε να το διασφαλίσουμε και να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας;

Πέραν των δημοσιευμάτων με υπέρτιτλους «Απόφαση Βόμβα», «Διαγραφή Χρεών», «Κατάρρευση των τραπεζών» είναι ασφαλέστερο να διαβάζουμε τεκμηριωμένα άρθρα με υπογραφή ανθρώπων που σχετίζονται με το θέμα. Και κυρίως να γνωρίζουμε ότι λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν. Το δεύτερο βήμα είναι να λάβουμε γνώση των όσων περιέχονται στη σύμβαση που έχουμε υπογράψει. Να διαβάσουμε τι υπογράψαμε εν ολίγοις.

Κάτι τελευταίο που πρέπει να λάβουν οι καταναλωτές υπόψη είναι το εξής: οφείλουν να ενεργήσουν πριν καταγγελθεί η σύμβασή τους και κυρίως πριν υπογράψουν σύμβαση ρύθμισης. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες από τις πρώτες ημέρες που αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει πρόβλημα στη σύμβασή τους ή έστω ότι αδυνατούν να ανταποκριθούν. Είναι προτιμότερο να προηγηθούν δικές τους ενέργειες διάγνωσης τυχόν παρανομιών της σύμβασης, από το να εκδοθεί σε βάρος τους διαταγή πληρωμής. Διότι μετά την έκδοση διαταγής πληρωμής τα χρονικά περιθώρια έχουν ήδη στενέψει ιδιαιτέρως για τη λήψη των κατάλληλων αποφάσεων εκ μέρους τους.